''ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ...ΜΕ ΜΙΑ ΒΑΛΙΤΣΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ...''

Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές κρατούν μια βαλίτσα,γεμάτη ιδέες και βιβλία.
Κάτι τετράδια με γραμμένες σημειώσεις μαθητών που τα έχουν για διόρθωση...Περπατάνε μια ολόκληρη ζωή,μεταφέροντας μια βαλίτσα.Εχουν μέσα,εδώ και χρόνια,τα εργαλεία της γνώσης που απευθύνονται σε μια νέα γενιά.Ισως,απέχουν ήδη 4 δεκαετίες από την ηλικία των νεαρών μαθητών τους.Σκέφτονται καμιά φορά(με σκωπτική πάντως διάθεση) πως η βαλίτσα που κουβαλούν στο χέρι,μοιάζει με εκείνη των ''προφεσσόρων'' γιατρών...,που μέσα μεταφέρουν τα αναγκαία εργαλεία,που'ναι χρήσιμα για μια πρώτη διάγνωση πασχόντων!
Και ιδιαίτερα σε περιπτώσεις σοβαρές και επείγουσες.
Μήπως όμως έτσι είναι τα πράγματα και οι δάσκαλοι μοιάζουν με ΄΄γιατρούς του πνεύματος΄΄ ;;;
Δεν ξέρουν,αν αυτό συμβαίνει.Αν όμως έτσι έχουν τα πράγματα,να το αποδεικνύουν με την καθημερινή τους πρακτική.
Συλλογίζομαι συχνά,τί από τα δύο θα πρέπει ο καθηγητής να περιμένει:''Να φυτέψει το σπόρο σωστά,ή να αναμένει να χαρεί τη βλάστηση και την καρποφορία;''
Στην περίπτωση αυτή,η βαλίτσα τους θα μπορούσε να είναι και σπορέας,σαν αυτό που χρησιμοποιούν οι γεωργοί,τότε που αυλακώνοντας βαθειά τη γη,αρχίζουν τα φυτέματα.
Ανοίγουν τη βαλίτσα τους προσεκτικά και κοιτάζουν μέσα το βαθμολόγιο.Σε άλλες εποχές το αντικείμενο αυτό φάνταζε ανάλογα εφιάλτης αποτρόπαιος ή αντικείμενο χρήσιμο.Για το μαθητή είναι ένα σκιάχτρο,που τον φόβιζε μόνο η σκόπιμη προβολή της θέας του και κείνη η προστακτική ''Γεωργιάδη παιδί μου,λέγε μάθημα!!!''
Απ'την άλλη,για τον καθηγητή μια έμμεση μορφή άσκησης επιβολής και καταπίεσης στο μαθητή της τάξης.Τί είναι τελικά το βαθμολόγιο;;
Ανάλογα,,ένα κάτι ή ένα τίποτα.Αν εκεί σημειώνει την αριθμητική αποτίμηση της ικανότητας του μαθητή,είναι απλά ένας δείκτης.
Λίγο ή ελάχιστο χρήσιμος..
''Τί βαθμολογάς καλέ μου δάσκαλε;;;''
''Το 20 του ήθους ή το 20 του μυαλού;;Το maximum της αδιαφορίας και απάθειας ή το 10 της φιλότιμης προσπάθειας που κατέβαλλε με όλες του τις δυνάμεις;;;''
Σκέφτομαι καμιά φορά να αντιστραφούν οι όροι...
Να βαθμολογήσουν τον εαυτό τους,τον αξιότιμο εαυτό τους.Να βάλουν κριτήρια!!
Να αξιολογήσουν πόσο κοντά είναι στους μαθητές,πόσο καλύτερα καταθέτουν την ψυχή τους,πόσες νύχτες σκέφτονται τρόπους παρέμβασης για να σταθεί στα πόδια του αυτός εκεί ο έφηβος με τη ξεχωριστή προσωπικότητα,τα μάτια του τα φοβισμένα,το ύφος το ανήσυχο...
Βαθμολογήστε τον εαυτό σας,κύριε βαθμολογητά!!
Βάλε το κριτήριο από μόνος σου και κρίνε εσύ εσένα!!!
Κρατούν μια βαλίτσα στο χέρι,γεμάτη ιδέες.Σαν τί ιδέες είναι αυτές;;
Μιας γνώσης που μαθαίνεται ή μιας άλλης που βιώνεται;;Μιας γνώσης που προσθέτει ΖΩΗ,ΧΑΡΑ,και ΑΞΙΕΣ ή μπερδεύει και παραπλανεί με τη λογική οτι αύριο-μεθαύριο αυτή θα μεταφραστει σε χρήμα,αυτοκίνητο,δύναμη,κοινωνική επιφάνεια;;
(Χρήσιμη και αυτή,δεν αντιλέγω,αλλά μόνο αυτή_ αχρείαστη)
Εχουν ιδέες σαν σπόρους για μια νέα γενιά.
Είναι όμως σπόροι χρήσιμοι,έτοιμοι να τα δώσουν όλα για μια ανέλιξη ή είναι ιδέες που ωριμάζουν και μορφώνουν σφαιρικά τον άνθρωπο;;
Είναι δάσκαλοι.Κρατούν μια βαλίτσα στο χέρι.Δεν γίνεται αλλιώς.
Αυτό είναι το σήμα κατατεθέν τους.
Ρίξτε όμως σπόρους μέσα σε αυτήν,κρατείστε στα σκοτεινά διπλώματα,εργαλεία χρήσιμα για μια ζωή που να βοηθούν τους νέους να διολισθαίνουν μέσα από τα τεχνάσματα της πανουργίας των καιρών...Τότε θα σας πουν δάσκαλο,γιατρό,σπορεα...!!!
Οχι απλώς να φαίνεστε με μια βαλίτσα στο χέρι...

Υ.Γ  Με φιλική και καλοπροαίρετη διάθεση προς τους εκπαιδευτικούς!!!

Copy...από e-mail που έλαβα!!!

:)