Εχουμε ψηλότερα κτίρια,αλλά κοντύτερο ψυχισμό.
Φαρδύτερες λεωφόρους,αλλά στενότερες οπτικές γωνίες.
Σπαταλούμε περισσότερο,αλλά έχουμε λιγότερα.
Αγοράζουμε περισσότερα,αλλά απολαμβάνουμε λιγότερα.
Εχουμε μεγαλύτερα σπίτια και μικρότερες οικογένειες.
Περισσότερες ανέσεις,αλλά λιγότερο χρόνο.
Εχουμε περισσότερα πτυχία,αλλά λιγότερη αντίληψη.
Περισσότερη γνώση,αλλά λιγότερη κρίση.
Περισσότερους ειδήμονες,αλλά λιγότερες λύσεις.
Περισσότερα φάρμακα,αλλά λιγότερο καλή φυσική κατάσταση.
Εχουμε πολλαπλασιάσει τα αποκτήματά μας,αλλά έχουμε μειώσει τις αξίες μας.
Μιλάμε πολύ,αγαπάμε σπανιότερα,και μισούμε συχνότατα.
Εχουμε μάθει πως να κερδίζουμε το ψωμί μας,αλλά όχι πως να κερδίζουμε τη ζωή.
Προσθέσαμε χρόνια στη ζωή,αλλά όχι ζωή στα χρόνια μας.
Εχουμε υψηλότερα εισοδήματα(οχι βέβαια τώρα),αλλά χαμηλότερη ηθική.
Γίναμε πολλοί σε ποσότητα,αλλά λίγοι σε ποιότητα.
Αυτή είναι η εποχή των ψηλών ανθρώπων,αλλά των μικρών χαρακτήρων.
Του γρήγορου κέρδους,αλλά των ρηχών σχέσεων.
Είναι η εποχή που υπάρχουν πολλά στις βιτρίνες και λιγότερα αποθέματα...
Φαρδύτερες λεωφόρους,αλλά στενότερες οπτικές γωνίες.
Σπαταλούμε περισσότερο,αλλά έχουμε λιγότερα.
Αγοράζουμε περισσότερα,αλλά απολαμβάνουμε λιγότερα.
Εχουμε μεγαλύτερα σπίτια και μικρότερες οικογένειες.
Περισσότερες ανέσεις,αλλά λιγότερο χρόνο.
Εχουμε περισσότερα πτυχία,αλλά λιγότερη αντίληψη.
Περισσότερη γνώση,αλλά λιγότερη κρίση.
Περισσότερους ειδήμονες,αλλά λιγότερες λύσεις.
Περισσότερα φάρμακα,αλλά λιγότερο καλή φυσική κατάσταση.
Εχουμε πολλαπλασιάσει τα αποκτήματά μας,αλλά έχουμε μειώσει τις αξίες μας.
Μιλάμε πολύ,αγαπάμε σπανιότερα,και μισούμε συχνότατα.
Εχουμε μάθει πως να κερδίζουμε το ψωμί μας,αλλά όχι πως να κερδίζουμε τη ζωή.
Προσθέσαμε χρόνια στη ζωή,αλλά όχι ζωή στα χρόνια μας.
Εχουμε υψηλότερα εισοδήματα(οχι βέβαια τώρα),αλλά χαμηλότερη ηθική.
Γίναμε πολλοί σε ποσότητα,αλλά λίγοι σε ποιότητα.
Αυτή είναι η εποχή των ψηλών ανθρώπων,αλλά των μικρών χαρακτήρων.
Του γρήγορου κέρδους,αλλά των ρηχών σχέσεων.
Είναι η εποχή που υπάρχουν πολλά στις βιτρίνες και λιγότερα αποθέματα...
Αντιγραφή...από ένα e-mail που έλαβα!!!
:)
10 σχόλια:
Δυστυχώς.... έτσι είναι ακριβώς....
καλησπέρα ειρηνούλα!
Δεν θα διαφωνήσω Ειρήνη μου, αυτή είναι η πραγματικότητα - δυστυχώς!
μεστά λόγια...
ευτυχώς που υπάρχουν νέοι που μπορούν να σκέφτονται...ακόμα...
περισσότερα νοσοκομεία, λίγότερη φροντίδα για τον Ασθενή, για τον Άνθρωπο...
περισσότερες φαρμακοβιομηχανίες αλλά λιγότερη γνώση...και αληθινή ίαση...
Απόδειξη ολων αυτών ειναι αυτο που νίωθουμε οταν πηγαίνουμε στη φύση, βουνό, θάλασσα, καθαρή φύση, με αγαπημένους ανθρώπους, χαλαρά, μακριά απο τηλεοράσεις, παρέα με ενα βιβλίο και λίγα αντικείμενα της πόλης.
Ενω το να νιώθουμε ετσι εοναι το αυτονόητο, εμείς οταν το κάνουμε λέμε οτι ετσι θα πρεπε να ζούμε.
Κι ειναι να σε πιάνει μιά θλίψη οταν βλέπεις να θέλουν όλο και περισσότερο να χτίζουν, να κάνουν πόλεις εκει που παλιά ηταν σκέτη φύση. Ποιος ρώτησε τη φύση αν θέλει αυτον τον πολιτισμό μας ;
Ένα πολύ μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ για αυτά που έγραψες.....
Την καλησπέρα μου!!!!
@ Kαλησπέρα kikopako!!!
Χαθήκαμε...
Ολη η φαμίλια καλά;
Το μωράκι;;
Φιλιά πολλά!!!
:)
@ Mαργαρίτα,
Γειά σας κ.Μαργαρίτα!!
Unfortunately...this is TRUE...!!!
Τις καλησπέρες μου!
:)
@ κ.Υannis Zabetakis,
Καλησπέρα σας κ.Ζαμπετάκη!
Πόσο τραγικό είναι όταν και στο χώρο της υγείας...βιώνουμε κάτι ανάλογο...
:(
@ Tzonakos,
Συμφωνώ απόλυταααα Τζονάκο!!!
Το ρίξαμε στην...εξοχή...
Αχ...τυχεροί όσοι έχουν ένα σπίτι μακριά από την Αθήνα...
Τις καλησπέρες μου!!!
:)
@ Nikos,
Καλησπέρα Νίκο!
Αυτή είναι η πραγματικότητα...
Είναι βίωμα...καθημερινό...
Ολοι μας το ΄΄βιώνουμε΄΄
Φιλιά πολλά!!!!
:)
Δημοσίευση σχολίου