Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

ΓΙΑ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ...(ΓΙΑ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΚΑΙ ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ)

Αξίζει να διαβαστεί...
Αντιγραφή...από εδώ 
«Δάσκαλος: λειτούργημα ἢ δουλειά;  
Ἐσὺ ποὺ πῆρες τὴν ἀπόφαση νὰ γίνεις δάσκαλος, ἔτσι κι ἔτσι ἔχεις δώσει, ὡς τώρα, πολλὲς ἐξετάσεις. Θυμήσου, προτοῦ ν’ ἀρχίσεις τὴν δουλειά σου, νὰ κάμεις καὶ μιά τελευταῖα ἐξέταση, ὄχι μπροστὰ σὲ ἐπιτροπὲς καὶ καθηγητές, παρὰ μονάχος, ὁλομόναχος μὲ τὸν ἑαυτό σου. Ρῖξε μιά ματιὰ στὴν ψυχή σου καὶ κοίταξε: Καίει ἐκεῖ μέσα ἄσβηστη κι ἀσάλευτη ἡ λαχτάρα γιὰ τὸν ἄνθρωπο; Τότε πάει καλὰ κι εὐλογημένη ἡ ἀπόφασή σου. Ἂν ὅμως βρεῖς πὼς ὅλος ὁ πόθος σου εἶναι πότε νὰ ἐλευθερωθεῖς ἀπ’ αὐτὸν καὶ συλλογίζεσαι μόνον πῶς καὶ πότε θὰ πλουτίσεις, τότε ἄλλαξε τὸ ταχύτερο ἀπόφαση, ἐν ὅσῳ εἶσαι ἀκόμη νέος, γιατί βρίσκεσαι σὲ στραβὸ δρόμο. Ὅ,τι ἐλπίζεις, δὲν θὰ σοῦ τὸ φέρει τὸ ἐπάγγελμά σου. Κι ὁ ἴδιος τὸ βλέπεις, ἡ Πολιτεία δὲν εἶναι γενναία στοὺς μισθούς της…

Ἂν ὅμως ἡ ψυχή σου μοιάζει κάπως μὲ τὴν ψυχὴ τῆς Μάνας, ποὺ κι ὅταν τὸ γεννήσει τὸ παιδὶ ἐξακολουθεῖ, μὲ τὴν ἀδιάκοπη τρεμοῦλα καὶ λαχτάρα, ὁλοένα νὰ τὸ δημιουργεῖ καὶ νὰ τὸ φτιάχνει, τότε νὰ εἶσαι βέβαιος, πὼς δὲν θὰ γκρεμισθεῖς ἀπὸ τὰ ὕψη, ποὺ ἀνέβασες τὸν ἑαυτό σου μὲ τὴν ἀπόφασή σου νὰ γίνεις δάσκαλος καὶ τὴ ζωή σου θὰ περάσεις ἀνθρωπινά… Σὰν τὴν ψυχὴ τῆς Μάνας πρέπει κι ἡ δική σου ψυχὴ νὰ εἶναι ὑπὸ ἀδιάκοπη λαχτάρα φλογισμένη. Τότε πήγαινε μὲ θάρρος μπροστά, ἀλλιῶς γύρισε πίσω, ἐπειδὴ ἡ ζωή σου θὰ εἶναι πάντα δυστυχισμένη».



Τὸ ὡραῖο καὶ ρομαντικὸ αὐτὸ κείμενο ἀνήκει στὸν φιλόλογο καὶ κριτικὸ Γιάννη Ἀποστολάκη καὶ γράφτηκε πρὶν ἀπὸ 80 περίπου χρόνια. Στὶς πρόσφατες ἀνακοινώσεις τῶν βάσεων γιὰ τὰ ΑΕΙ, διαπιστώσαμε ὅτι τὸ ἐπάγγελμα, ἡ δουλειὰ τοῦ δασκάλου ἀπέκτησε αἴφνης λάμψη. Οἱ φτωχοὶ συγγενεῖς τῆς Ἐκπαίδευσης μαγνητίζουν τοὺς μαθητές. Δέλεαρ ὁ εὔκολος καὶ γρήγορος διορισμός. Οὐδὲν τὸ μεμπτόν, θὰ πεῖ κάποιος.



Κατατρομαγμένοι οἱ νέοι ἀπὸ τὸ ἀνθρωποβόρο τέρας τῆς ἀνεργίας, παραμερίζουν τὶς ὅποιες κλίσεις και… κλήσεις τους καὶ ἐπιλέγουν αὐτὸ ποὺ παρέχει σίγουρη δουλειά. Τὸ ἐπάγγελμα τοῦ δασκάλου ἔχει ὅμως μιά ὑψοποιὸ ἰδιαιτερότητα. Προϋποθέτει ἕνα προσόν, τὸ ὁποῖο δὲν ἀνιχνεύεται στὶς ἐξετάσεις: ἡ ἀγάπη πρὸς τὸ παιδί, «ἡ ἀσάλευτη καὶ ἄσβηστη λαχτάρα γιὰ τὸν ἄνθρωπο», ὅπως σημείωνε ὁ Ἀποστολάκης.



Ἔχω γράψει κι ἄλλοτε πὼς κατ’ ἀντίθεση πρὸς τοὺς ὑπόλοιπους ἐργαζόμενους, ποὺ δίνουν ὅ,τι ἔχουν, οἱ δάσκαλοι δίνουν (διδάσκουν) ὅ,τι εἶναι. Καὶ αὐτὸ εἶναι ποὺ μεταβάλλει τὸ ἐπάγγελμα τοῦ δασκάλου σὲ λειτούργημα, γι’ αὐτὸ καὶ ὀνομάστηκε τὸ ἄγειν ἄνθρωπο, ἡ ἀγωγή, «τέχνη τεχνῶν καὶ ἐπιστήμη ἐπιστημῶν». Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος , ὁ ὁποῖος ἀφιέρωσε τὴν χριστομίμητο ζωή του στὴν παιδαγωγία τῆς νεότητας, ἔγραφε: «τοῦτο διδασκάλου ἀρίστου, τὸ δι’ ἐαυτοῦ παιδεύειν ἃ λέγει», αὐτὸ εἶναι τὸ χαρακτηριστικο τοῦ ἄριστου δασκάλου, τὸ νὰ διαπαιδαγωγεῖ, ἐπιβεβαιώνοντας τὰ ὅσα διδάσκει μὲ τὸ προσωπικὸ του παράδειγμα. Γιὰ νὰ σημειώσει κάπου ἀλλοῦ «καὶ ἐπὶ τὴν ἀγάπην κατάφευγε συνεχῶς, συσκιάζων τὸ φορτικὸν τῶν εἰρημένων», νὰ καταφεύγει, δηλαδή, ὁ δάσκαλος συνεχῶς στὴν ἀγάπη, γιὰ νὰ ἐλαφρύνει τὸ φορτίο τῆς διδασκαλίας. Καημὸ τὸ ἔχω νὰ διεξαχθεῖ κάποτε ἕνα παιδαγωγικὸ σεμινάριο μὲ θέμα συμβουλὲς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν στοὺς δασκάλους. Τὰ ἁγιασμένα λόγια τους, γεμάτα ἀγάπη γιὰ τὸν πλησίον, εἶναι ἀπαγορευμένα ἀπὸ τὴν «Νέα Ἐποχή» τῆς Παιδείας. Ἕνα τέτοιο ὅμως σεμινάριο θὰ προκαλοῦσε τὰ εἰρωνικὰ μειδιάματα τῶν δῆθεν προοδευτικῶν. Πῶς νὰ ἀκουστοῦν λόγια σὰν τὰ παρακάτω: «Ὁ δάσκαλος πρέπει νὰ διακρίνεται καὶ ὅταν μιλάει καὶ ὅταν σιωπᾶ («φθεγγόμενον καὶ σιγῶντα») καὶ ὅταν τρώει καὶ ὅταν κάνει ὁτιδήποτε ἄλλο, καὶ ἀπὸ τὸ βάδισμά του καὶ ἀπὸ τὸ βλέμμα του καὶ ἀπὸ τὴν ἐμφάνισή του καὶ ἀπὸ ὅλα γενικά». Τὰ μάτια τῶν μαθητῶν στρέφονται ἄγρυπνα πάνω μας καὶ ἢ μιμοῦνται ἢ ἀπωθοῦνται.



Ἡ παλαμικὴ ρήση «σχολεῖο ἴσον δάσκαλος» ἰσχύει διαχρονικά. Σήμερα αὐτὸ ποὺ εἰσπράττουμε ἀπὸ τὴν Πολιτεία καὶ τοὺς ἐκπροσώπους της εἶναι ἀπειλὲς γιὰ ἀξιολόγηση (ἀπὸ ποιούς;), φοβέρες γιὰ δικές της παραλείψεις, ἐπικρίσεις, γιατί παραμένουμε ἀπροσάρμοστοι στὶς νέες τεχνολογίες καὶ ἄλλα ἠχηρὰ καὶ ἀνθηρὰ κοτσανολογήματα. Ἔχω τὴν αἴσθηση ὅτι οἱ νέοι ποὺ μπαίνουν στὴν ἐκπαίδευση μὲ ἀποκλειστικὸ κίνητρο τὴν ἐξασφάλιση τοῦ δημοσίου, θὰ ἀπωλέσουν, ἢ μᾶλλον θὰ παραχωρήσουν, πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ χαρακτηρίζουν ἕνα σχολεῖο ἐλεύθερο καὶ δημοκρατικό. «Ἂν συλλογίζεσαι μόνο πότε θὰ πλουτίσεις, ἄλλαξε ἀπόφαση», πράγμα ἀδύνατο βέβαια. Γιὰ ἄλλους παιδαγωγία εἶναι λειτούργημα καὶ γιὰ ἄλλους ἁπλῶς δουλειὰ ἢ καί… δουλεία. Ἴσως ἡ λέξη δάσκαλος να προέρχεται ἀπὸ τὸ ἀρχαῖο ρῆμα δάω, ποὺ σημαίνει φωτίζω (ἐξοῦ καὶ δάδα-δαδί), τὸ ὁποῖο μὲ ἐνεστωτικὸ ἀναδιπλασιασμὸ γίνεται δαδάσκω, διδάσκω= διδάσκαλος=δάσκαλος. Τὴν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας οἱ Δάσκαλοι τοῦ Γένους ὀνομάζονταν φωτιστές. Ἡ ἀμάθεια ἰσοδυναμοῦσε μὲ τὸ σκοτάδι. Σήμερα, τὴν περίοδό τῆς… τιποτοκρατίας καὶ τοῦ νεο-ραγιαδισμοῦ, χρειάζονται δάσκαλοι, φωτιστές, οἱ ὁποῖοι τιμοῦν τὸ λειτούργημά τους καὶ ὄχι φωταδιστές, ποὺ διαχέουν προκλητικὰ τὴν δουλεία τους και προβάλλουν τά νεφελώδη ἰδεολογήματά τους.



Νατσιός Δημήτρης- δάσκαλος,ἐφ. «ΓΝΩΜΗ» Κιλκίς 10-9-2004

21 σχόλια:

apinkdreamer είπε...

ειρηνη μου τι υπεροχη αναρτηση!!!ισως φαινεται ρομαντικη αλλα στην ουσια τηςειναι ακρως ρεαλιστικη!!!
πανω απο ολα η αγαπη προς τα παιδια...
σε ευχαριστω εκ μερους ολων των εκπαιδευτικων!
αν μου επιτρεπεις το βαζω λινκ στο φεις μπουκ!

Un par de neuronas... είπε...

Aαααα, πολύ σποθδέα πράγματα λέει το κείμενο σου. Δεν ξέρω αν είναι τωρα η εποχή να τα λέμε... μακάρι.
Εδώ στην Ισπανία τα παιδιά δεν σεβονται τίποτα, αγαπημένη μου!

Φιλάκια.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Υπέροχη ανάρτηση Ειρήνη.

Καλό είναι να τα λέμε και να τα θυμόμαστε αυτά... Τέχνη τεχνών και επιστήμη επιστημών με βαρύτατη ευθύνη για το μέλλον.

Σε κάθε μας μαθητή, πρέπει να βλέπουμε το αυριανό φως, τον ενήλικα που θα δαμάσει τη ζωή, θα εργαστεί, θα δημιουργήσει, θα συνθέσει, θα διδάξει, θα κυβερνήσει, θα γράψει αθάνατα έργα. Δεν γίνεται αλλιώς.

Σε φιλώ και ευχαριστώ από καρδιάς την apinkdreamer που μου έδωσε την ευκαιρία να δω την ανάρτησή σου.

nikos είπε...

Την καλημέρα μου Ειρήνη!!!!

tzonakos είπε...

Οι δάσκαλοι βάλλονται πανταχόθεν ενω αντιμετωπίζονται απο την Πολιτεία ως απλοί δημόσιοι υπάλληλοι.
Πραγματικά ο δάσκαλος ειναι παιδαγωγός πρώτα και μετά όλα τα άλλα.
Αν δεν εχει την όρεξη να διαπαιδαγωγεί, τότε δεν κάνει.
Θέλει όμως να αναγνωρίζεται η δουλειά του, οι περισσότεροι έχουν διάθεση να βελτιωθούν και να προσφέρουν, τους κόβονται όμως τα πόδια οταν τους αντιμετωπίζουν οι πολλοί ως υπαλληλάκια τους και οχι ως επιστήμονες, παιδαγωγούς και ανθρώπους.
Ας τους δοθούν σωστά κίνητρα για να κάνουν καλύτερη δουλειά, ας παλέψουν κι οι ίδιοι να μην έχουν σάπιους ανάμεσά τους και ας προσπαθήσουμε όλοι να κάνουμε καλύτερη την κοινωνία με καλύτερες βάσεις μεσα απο σωστή Παιδεία.
Μέρος της Παιδείας ειναι ο/η δάσκαλος αλλα μην ξεχνάμε οτι μέρος αυτης ειναι και η οικογένεια.
Το λεω αυτο γιατι υπάρχουν γονείς που τους φταίει ο δάσκαλος σε όλα ! Και απαιτούν τρελά πράγματα τη στιγμή που σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη οι αμοιβές των δασκάλων ειναι πολύ χαμηλές.

zoyzoy είπε...

Για φαντάσου πρίν πόσα χρόνια έχει γραφτεί το κείμενο και μένει ακόμα επίκαιρο απο κάθε άλλη εποχή.
Θα συμφωνήσω τον πρωταρχικό ρόλο παίρνει ο δάσκαλος για την εκπαίδευση των παιδιών φυσικά με την συνεργασία των γονέων.
Δυστυχώς η πολιτεία και 'δω ανύπαρκτη!

Καλό ΣΒΚ με φιλιά θαλασσινά!

Αριστοτέλης Ζαμπετάκης είπε...

Δάσκαλε,που δίδασκες και λόγον δεν εκράτεις....Βαρύ το φορτίο του Δασκάλου....Και ακόμα βαρύτερο ίσως της Κυρά-Δασκάλισσας,αφού για ΟΛΑ όσα διδάσκουν θα κριθούν αυστηρά γιά ΟΛΑ τα έργα τους από Μαθητές και Κοινωνικό Περιβάλλον!!!!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ.ΦΟΒΕΡΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ!!!!
ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΜΕ ΑΡΚΕΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΓΧΟΣ.

eirini katsa είπε...

a pink dreamer,
Ακρως ρεαλιστική Ελένη μου!!!
Σε ευχαριστώ πολύ!!!
Φιλιά!!!
:)

eirini katsa είπε...

@ Veronica Marsa,
Ειδικά τώρα...στις μέρες μας,πρέπει να τα λέμε αυτά!!!
Κάτι παρόμοιο ...και στην Ελλάδα,με εμάς τα παιδιά...δυστυχώς.
Φιλιά βροχερά!!!
:)

eirini katsa είπε...

@ Big Mama,
Συμφωνώ και επαυξάνω!!!
Εγώ ευχαριστώ πολύ!!!
:)

eirini katsa είπε...

@ nikos,
Βροχερές καλημέρες Νίκο!!!
:)

eirini katsa είπε...

@ tzonakos,
Eχεις πολύ δίκιο Τζανάκο!!!
Ας μην ξεχνάμε...συνεργασία οικογένειας και σχολείου...πάνε μαζί αυτά!!!
Οσο για τις αμοιβές...δασκάλων,καθηγητών δευτεροβάθμιας κ τριτοβάθμιας εκπαίδευσης...όντως είναι χαμηλότερες συγκριτικά...και πρέπει να αναγνωρίζεται αυτό...
Αλλά και πάλι δεν πρέπει να επισκιάζει τη δουλειά τους!!
:)

eirini katsa είπε...

@ zoyzoy,
Γειά σου zoyzoy!!!
Ανύπαρκτη....η πολιτεία;;;
Γιατί το λές...αυτό...;;;
Φιλιά βροχερά!!!
:)

eirini katsa είπε...

@ κ.Αριστοτέλης Ζαμπετάκης,
Βαρύ...όντως το φορτίο τους!!!
Και βέβαια θα έρθει και αυτών η κρίση....
Δε γλιτώνει κανείς!!!
:)

eirini katsa είπε...

@ SKΡΟΥΤΖΑΚΟS,
Καλή βδομάδα να έχουμε φίλε μου!!
Να'σαι καλά!!!
Καλημέρες!!!
:)

Vipera Lebetina είπε...

Ειρήνη, μόλις βρήκα ότι η κλίση μου ΔΕΝ είναι δασκάλα!

Εκτιμώ πάρα μα πάρα πολύ τους δασκάλους, θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό επάγγελμα. Άλλωστε ο δάσκαλός μας είναι αυτός που θα καθορίσει τη ζωή μας ως ένα σημείο.

Αλλά για να είμαι και ειλικρινής, δεν νομίζω ότι είμαι προικισμένη με αρκετή υπομονή, ώστε να τα έβγαζα πέρα σε μια δουλειά δύσκολη και σημαντική όσο αυτή!

Leviathan είπε...

kali evdomada na exeis!! :) iperoxi i anartisi sou 8a simfoniso!! :)

eirini katsa είπε...

@ Vipera Lebetina,
Καλώς την!!!
Και ας άργησε!!!
Πού'σαι βρε ψυχή;;;
Ολα καλά;;;
Γιατί το λες...αυτό!!!
Εχεις και παραέχεις υπομονή....
Ακούς εκεί...
Δεν έβαλα τέτοια ανάρτηση...για να απογοητεύσω υποψήφιους...
Γιατί...αγάπη χρειάζεται μόνο προς τη δουλειά και ανθρωπιά!!!
Αυτά είναι τα καίρια!!!
Ελα σε παρακαλώ...

:)
Φιλιάαα πολλάααα αγαπημένη μου Vipera!!!!
:)

eirini katsa είπε...

@ Leviathan,
Πολλές βροχερές καλησπέρες φίλε!!!
Nα'σαι καλά!!!
:)

Leviathan είπε...

kali evdomada!! edo mas xanar8an oi vroxes apopse! :)